dudaklarından dökülen çıplak jazz esintisi
parmaklarımı ütopyalara sürgün ediyor geceleri
ben müzisyen değilim
ancak
piyano çalmaktan parmak uçları tahrip olmuş hayattan
bir kadını kurtarıyorum şu sıralar
kadın,
tuşların arasında amaçsızca süzülüyor mutlak özgürlüğe
serserilerin kısık sesli tehditkar cümleleri gibi bir parçaydı sanırım
fon müziği fazlaca sakin görünüyor
hanımefendi sayenizde notaların tadına bakabiliyorum
bir Latin ağlayabilir artık
bazı geceler yıldırım düşer yere ve hamam böcekleri ezilir
ne yıldırımları tutup kaldırır insanlar
ne de
hamam böcekleri için mezarlar kazarlar
hiçbiri bu sebepten bir kadeh daha içmez rakı
yıldırıma şahsiyet kazandırıp seni koyarsam yerine korkma
kaldırır ve omuzlarım seni
ve hamam böceği olsan
sonsuza dek Kafka okurum sana
okuma yazmam olmasada
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder