Ne Yazık ki Haklıydı

başkasının yarasını merhem eyledim
kendi yaram dile geldi
"sen" dedi sert bir tonda
"adam olmazsın"
"adam olmazsın"

Kafka Okumaları

dudaklarından dökülen çıplak jazz esintisi
parmaklarımı ütopyalara sürgün ediyor geceleri
ben müzisyen değilim
ancak
piyano çalmaktan parmak uçları tahrip olmuş hayattan
bir kadını kurtarıyorum şu sıralar

kadın,
tuşların arasında amaçsızca süzülüyor mutlak özgürlüğe
serserilerin kısık sesli tehditkar cümleleri gibi bir parçaydı sanırım
fon müziği fazlaca sakin görünüyor
hanımefendi sayenizde notaların tadına bakabiliyorum
bir Latin ağlayabilir artık

bazı geceler yıldırım düşer yere ve hamam böcekleri ezilir
ne yıldırımları tutup kaldırır insanlar
ne de
hamam böcekleri için mezarlar kazarlar
hiçbiri bu sebepten bir kadeh daha içmez rakı
yıldırıma şahsiyet kazandırıp seni koyarsam yerine korkma
kaldırır ve omuzlarım seni
ve hamam böceği olsan
sonsuza dek Kafka okurum sana
okuma yazmam olmasada

bu şiirin adını sen seç kadın

şimdi bir kadın orospuluğu ile baş başa

ardına yapıştırmak için sinekler öldürüyorum üstelik

kimse soru sormuyor gece yarıları

her cevap bize bir beden büyük

bu sebepten dolayı uykudan kaçarım

uykum gelirse dayak yemekle doyar karnım

vücudumda bıraktığın izleri sikiyorum

kimse baygın bakmıyor tabii

elimi yaralayan küçük kıllar hak getire

bir imama sığınsam başımı okşar ve derki

"oğlum, Allah'tan başka kimseye anlatma içindekileri"

bildiğin üzre polis değilim çalışmam seni öldürmeye

ben soruyorum sana

hangi din temizler vücudunu